Papatyam
Sana dair papatya dolu düsler gördüm.
Her düs, bir aniya dönüstü icimde;
Her ani, usulca söze döküldü.
Kalemim sustugum ne varsa anlatti, Icimde sakladiklarimi bir bir kagida isledi.
Bazen bir gecenin sessizliginde,
Bazen bir sokak lambasinin solgun isiginda seni yazdim.
Her kelime, sana cikan bir yoldu;
Her siir, icinde sen olan bir hikaye...
Zamanla fark ettim ki,
Bu satirlar yalnizca birer dize degil...
Onlar, bir özlemin sesi,
Bir sevdanin yankisiydi.
Ve onlar...
iir oldu, kelime kelime sen oldu.
Belki hicbir zaman duymayacagin bir ses,
Belki de bir gün tesadüfen acacagin bir sayfa...
Ama bil ki, bu satirlarda hep sen vardin.
Yazdikca cogaldin icimde.
iir oldu, kitap oldu...
Ve sonunda sen oldu.
Bu kitap, yalnizca kelimelerden ibaret degil;
Yasanmis duygularin, gizlenmis cümlelerin
Ve söylenemeyenlerin bir araya gelisidir.
Belki sen hic okumayacaksin,
Belki de bir gün bir sayfada kendini bulacaksin.
Ama bil ki,
Her satirda bir papatya acacak sana dair...