Ne düsünecegimi bilmeden
Bakiyorum otobüsün camindan.
Cocuklugumun gectigi semti
Terk etmek kadar aci.
Yikilislariyla adres olmus binalar
Ya da
Icinden cikarttiklarimizla andigimiz
Moloz yiginlari.
Bu bir göc,
Yikilan bir kentin son gezginleriyiz biz,
Gitmek istemiyoruz aslinda,
Otobüs uzaklastikca büyüyor hasretimiz.
Fotograflara bakip
Unutmama yeminleri ediyoruz.
Can dostlari ve de depremi.
