Rus romanci ve kisa öykü yazari olan Aleksandr Kuprin Rus elestirel gercekcilik geleneginin önemli temsilcilerindendir. 1870 yilinda Rusyanin Penza iline bagli Narovcatta dünyaya gelen yazar, Moskova Harp Okulunda asker egitim alir ve dört yil subaylik yapar. Orduda yasadigi sorun nedeniyle 1894 yilinda istifa ederek Kieve tasinir. Sivil yasaminda kendini edebiyata verir. 1917deki Bolseviklerin yönetime gelmesiyle Rusyayi terk eder ve Parise yerlesir. On yedi yil boyunca Fransada münzevi bir yasam sürer ve bircok edeb eser üretir.

1937de sagliginin bozulmaya baslamasiyla Rusyaya dönmeye karar verir. Ancak dönüsünden bir yil kadar sonra, 25 Agustos 1938de altmis sekiz yasindayken Leningradda ölür.

Üretken bir yazar olan Aleksandr Kuprin kaleme aldigi pek cok hikaye ve romanda hayati, dogayi, insan yasamindaki siradan ama hayatin karmasasinda pek fark edilmeyen ayrintilari ve özellikle hayvanlarin zorlu dünyasini derinden gözlemleyerek aktarir. Cevirisini verdigimiz 12 secme hikayesinde de görecegimiz üzere, cenaze töreninde mezarin üzerine konan bir serce, sirkteki hayvanlarin zorlu dünyasi, fakir bir ailenin Rusyanin sert kisindaki drami, yaz sonunda terk edilen sayfiyelerin hüzünlü havasi gibi pek cok konuya deginir. Son derece dogal üslubuyla kaleme alinmis eserleri oldukca akicidir. En bilinen eserleri arasinda Cukur 1909-15, Düello 1905, Hayat Nehri 1906, Moloc 1896, Olesya 1898, Düello 1905 vardir. Yazar, Lev Tolstoy, Anton Cehov, Maksim Gorki, Ivan Bunin gibi pek cok büyük yazarin övgüsünü kazanmistir.