Marshall

Ik haat Valentine Tye. Ik haat hem al sinds we tien jaar oud waren. Ik haat alles wat hij is, alles waar hij voor staat. Zelfs bij het noemen van zijn naam krijg ik de kriebels. En als ik hem zie? Dan kookt mijn bloed. Mijn kaak klemt zich op elkaar en mijn handen ballen zich tot vuisten. Zo erg haat ik hem. Ik wil hem pijn doen. Ik wil hem vasthouden en echt pijn doen. En alsof dat nog niet erg genoeg is, is dat precies wat hij wil dat ik met hem doe.

Valentine

Ik weet wat mensen van me denken. Ik weet wat ze veronderstellen. Ze denken allemaal dat ik een verwende rijke vent ben die alles voorgeschoteld krijgt. Ze kennen me helemaal niet. Achter mijn zorgvuldig opgetrokken muren schuilt een leegte die zo donker is dat die mannen afschrikt. Ik houd van pijn. Ik word graag gebruikt. Om de een of andere rare reden versterkt me dat. Ik heb geen liefde of genegenheid nodig of emotionele betrokkenheid. Wat ik nodig heb is een man die me haat, een man die me veracht. Een man als Marshall Wise. Want in geen miljoen jaar zou hij ooit iets voor me voelen. Toch?