Ik denk dat de wereld één keer redden niet genoeg was...

Eerst waren er de poollichten die Europa elke nacht verlichtten.

Toen kwamen de vreemde wolken boven Afrika.

De getijdenverschuivingen... de mislukte oogsten... de bizarre veranderingen in de migratie van dieren...

En ik denk dat dit allemaal nog maar het begin is.

Ik geloof de officiële lezing niet dat dit natuurlijke gebeurtenissen zijn.

Niet meer. Niet sinds een klokkenluider een gecodeerde boodschap verstopte in mijn uitnodiging voor een herdenkingsceremonie op de Vita.

Nu weet ik de waarheid: de Aarde loopt ernstig gevaar door de bijwerkingen van roekeloos onderzoek.

Sinds het moment dat ik erachter kwam, weet ik wat ik moet doen.

Drie jaar geleden ging ik de ruimte in en stierf bijna toen ik de wereld redde van het kwaadaardige plan van een gek.

Toen ik thuiskwam, zwoer ik dat ik mijn familie nooit meer zou achterlaten.

Maar om ervoor te zorgen dat we over drie jaar nog steeds een planeet hebben die we thuis kunnen noemen, moet ik terug.

En deze keer gaan ze met me mee...