Ansizin büyüdü yurdunun topraginda özgürlükler
Hangi günün umuduna sarilsa cigliklari gol oluyor
Masasinda duran düslerini cocuklara dagitiyor
Ezberleri bozan insanlar arasinda gülümsüyordu
Tek kisilik bir ordu gibi maclara cikarken
Küllerinden yeniden dogan insanlik gibi
Anadoludan dünyaya cagrisini birakirken
Rotasinda duran ümitler denizinden ayrilmadan
Askin insanligi icin yürüyordu sonsuzluga
Anladim artik diyordu kainatin kalbini
Labirentlerini asan yeryüzü savascilarini
Istanbul kiyisindaki Halic fenerine daveti kimseyi uykusuz birakmadi