Bir gün babam, agzinda bir tavukla kacarken vurdu tilkiyi. Ilk o zaman gördüm o hayvani. Nefretim bir anda acimaya dönmüstü. Tilki bize kötülük ettigi icin degil, tilkiligini yaptigi, varolusuna kazinmis haritayi izledigi icin babam onu vurmustu. Ben o zamana kadar nefret ettigim tilkiyi, öldügü gün aciyarak sevmeye baslamistim. Iste Aliyenin odasi da bana her zaman bu kümes gibi göründü. Girmeye cekindigim bir yer. Ne ki tilkinin aksine o her zaman karsimdaydi. Hep ordaydi, bütün kötülügüyle. Ve ben onun tilki gibi tilkiliginden degil de bile isteye kötü oldugunu biliyordum.


Cüret, tüm ötekileri bir lincin gölgesinde, sarsici ve sancili bir düzlemde karsi karsiya getiren bir roman. Neslihan Önderoglu, bir evin icinden tasan trajedinin izini sürerken de, bir anda cehenneme dönen sokaklarda yasanan arbedeyi anlatirken de engellilerin, mültecilerin, travestilerin, azinliklarin ve icten ice cogunlugun korkusunu gözler önüne seriyor Bir evin ve bir ülkenin sakinleri uzun zamandir patlamaya hazir vaziyette dolasiyorsa fitili kim atesler En mazlum görünen midir o, en zalim olan mi Güc el degistirdikce kurbanlarla failler de yer degistirir mi