Tesadüfen dogmus mecburen yasayan çocuklar kendi yazgilarini yazabilir miydi? Herkesin hayati DNA sarmali gibi birbiri ile iç içe geçmis olabilir mi? Geçmis dedigimiz sey bizim gelecegimizse. Geçmisi degistirecek özel bir güce sahip olmadigimiza göre gelecegimizi sekillendirmemiz bizden baska kime bagli olabilir ironik olan sudur ki bizim gelecegimiz bizden sonraki neslin begenmedigi geçmisi olacak. Sadece kizlar mi analarinin kaderini yasardi? Eger öyle ise, öyle olduguna çok az bir inancimiz bile varsa sonunu bildigimizi sandigimiz bu hayati yasamaktan vazgeçecek miydik? Herkes kendi hikâyesinin kahramani olma derdinde ama bu kahramanlik hikâyeleri tek basina yazilmiyordu, hikâyemiz daha biz ana rahmine düstügümüz an da basladiysa. Belki hikâye bellidir de biz yolculuk edip bir sonraki duraga ulastiriyoruzdur. Yalan üzerine kurulu hayatlar, açiga çikmamis sirlar size ragmen sakli kalmaya devam eder mi? Hayatin sizin için bir plani varken, bunu unutup tutundugumuz yalanlara yeni yasamlar insa edebilir miyiz?