Sizdeki gençlik kat'iyen gidecek. Eger siz daire-i mesruada kalmazsaniz o gençlik zayi olup basiniza hem dünyada hem kabirde hem âhirette kendi lezzetinden çok ziyade belalar ve elemler getirecek. Eger terbiye-i Islâmiye ile o gençlik nimetine karsi bir sükür olarak iffet ve namusluluk ve taatte sarf etseniz o gençlik manen bâki kalacak ve ebedî bir gençlik kazanmasina sebep olacak.

Hayat ise eger iman olmazsa veyahut isyan ile o iman tesir etmezse hayat, zâhirî ve kisacik bir zevk ve lezzetle beraber, binler derece o zevk ve lezzetten ziyade elemler, hüzünler, kederler verir. Çünkü insanda akil ve fikir oldugu için hayvanin aksine olarak hazir zamanla beraber geçmis ve gelecek zamanlarla da fitraten alâkadardir. O zamanlardan dahi hem elem hem lezzet alabilir. Hayvan ise fikri olmadigi için hazir lezzetini, geçmisten gelen hüzünler ve gelecekten gelen korkular, endiseler bozmuyor. Insan ise eger dalalet ve gaflete düsmüs ise hazir lezzetine geçmisten gelen hüzünler ve gelecekten gelen endiseler o cüz'î lezzeti cidden acilastiriyor, bozuyor. Hususan gayr-i mesru ise bütün bütün zehirli bir bal hükmündedir. Demek hayvandan yüz derece, lezzet-i hayat noktasinda asagi düser.

Belki ehl-i dalaletin ve gafletin hayati belki vücudu belki kâinati, bulundugu gündür. Bütün geçmis zaman ve kâinatlar, onun dalaleti noktasinda ma'dumdur, ölmüstür. Akil alâkadarligi ile ona zulmetler, karanliklar veriyor. Gelecek zamanlar ise itikadsizligi cihetiyle yine ma'dumdur. Ve ademle hasil olan ebedî firaklar, mütemadiyen onun fikir yoluyla hayatina zulmetler veriyorlar.

Eger iman, hayata hayat olsa o vakit hem geçmis hem gelecek zamanlar imanin nuruyla isiklanir ve vücud bulur. Zaman-i hazir gibi ruh ve kalbine iman noktasinda ulvi ve manevî ezvaki ve envar-i vücudiyeyi veriyor.