Ayse Sidika, bu topraklarin egitim tarihinin gelenekten moderne uzanan sürecinin simgelerindendir. Onu bu konuma getiren iki önemli etmen vardir Ayse Sidika, ataerkil hegemonya icinde sözünü duyurmus bir kadindir ve egitim biliminin rasyonellesmesine büyük katki saglamistir.
19. yüzyil boyunca kadinlar icin acilan okullarin ögretmen ihtiyaci cogunlukla yasli erkek ögretmenlerle giderilmeye calisildigindan bu okullarin yetersizligi sik sik gündeme gelmistir. Ayse Sidika bu sorunu resm kurumlara yaptigi katkilarla ve yazdigi eserle asmayi basarmistir.
Modern egitimdeki dönüsümü tanimadan, bu dönüsümün temel ayagi olan cocugu anlamadan egitimi farklilastirmanin mümkün olmadigini kavrayan Ayse Sidika, kitabinda akla, deneyime, gözleme dayanan ezbersiz egitimin önemini vurgulamistir. O hem ilk kadin pedagog olarak hem de cocuga, kadina, akil ve bilime verdigi önemle egitim tarihimizin unutulmamasi gereken simalarindan biridir. Onun Talim ve Terbiye Derslerinde Usul kitabinin bugünkü egitim tartismalarina katki saglayacagini düsünüyoruz.
