Bahceye ciktigimda bütün hizmetcileri basimdan kovmustum, yalnizligimla konusacakken bahcedeki gülleri gördüm, bahcivani oradan uzaklastirip en yalniz gülün yanina gittim ve sohbet ettim onunla ben konustum o dinledi.
Biliyor musun yalniz gül, Benim dogdugum yerlere her gün yagmur yagardi. Ve orada hic arkadasim olmadi. Sonra babamin emriyle ortasi duvarlarla ikiye bölünmüs bir ülkeye tasindik.
Yalniz gülden cit cikmiyordu. Beni dinliyor olmali diyerek devam ettim konusmaya. SBurada da hic arkadasim olmayacak zannederken, Tanri bana birbirinden iyi dört arkadas nasip etti. Onlara o kadar alistim ki kimi zaman bana ailemden bile daha yakin oldular. Ve daha güzeli hayatimda gördügüm ve görebilecegim en güzel kizla karsilastim, Olgayla. Kendisini sevdigimi söyledim, beni kabul etti hayatina, o da beni cok sevdi. Her sey o kadar güzeldi ki, sadece aklimdan bir kere gecirdim, acaba bu güzel günler bir gün biter mi diye, gecirmez olaydim, buraya tasindik sonunda. Her seyim orada kaldi yalniz gül. Ne kadar üzgünüm bir bilsen.
Yalniz gülden yine cevap gelmeyince onun basini agrittigimi düsünerek odama dogru geri döndüm eskimis adimlarla. Bahcedeki gülle konusurken kendimi Kücük Prense benzettim. SGaliba ben de yapayalniz bir gezegeninin orta-sindayim ve kimsesiz bir cicekle sohbete muhtacim.