Zeynep Sati Yalcinin öyküleri; insan olmanin sancili gerceginin, hayatin celiskili yanlarinin, kimi zaman gercekci kimi zaman da gerceküstü bir dünyadaki izlerini sürüyor.
Akisi hic durmayan hatta hic yavaslamayan bu tuhaf cagin, yanasacak bir kiyisi olmadan savrulan insanlaridir yazarin kahramanlari. Yasamin bir sevda olmaktan ciktigi insanlar icin bilincin körlesen yanlarinda, bir seylerin unutulmasi kendiliginden fiskiran bir kaynaktir, kacinilmazdir. Unutmak da hatirlamak gibi agir sancidir. Insan; unuttuklarini hatirlaya hatirlaya hatirladiklarini unuta unuta, bir paradoksun ortasinda bulur kendini, gidip gelir paradokslari ve kendi issizligi arasinda. Donmus bir kadere yorumlanmayi bekleyen bu hayatlar, kendi yabanciliklarinin icinden unutulup cikarilmayi ve öyküler yoluyla tanidik olmayi arzuluyor...
