Merhaba, ben Avsin 5 cocuklu bir ailenin erkek olma umudu ile dogsun dedigi; dünyaya siyah gözleri, cokca saclari ile gözlerini acan, babasi tarafindan da kekeme oldugu icin sürekli engelli damgasi yiyen bir kiz cocuguyum ...
Yasim 23; ama icimdeki cocuk zamana inat her gün yeserip mucizevi bir sekilde büyüyor, ögreniyor.
Evet, ben o cocuga savasmayi, dik durmayi, güclü olmayi, kötülere karsi daha fazla ayakta durmayi ögrettim. Bir gün meger icimde kirintilari olan benim bilmedigim; sadece dogaya, kitaba besledigim ask denilen duygu icimde yeserdi ve ona karsi büyümeye basladi. O askla beraber zamanla herkesin mucize dedigi ama yapabilecegim her seyi ögrendim ve basardim.
Sen gidince belki acin biraz da olsa gececek ama gerideki adam uzuvlari ve onlarin hissettigi aci ile ölecek. Peki ben desem ki dünyadaki yasanacak her duyguyu birlikte hissedelim mi
Sevelim, asik olalim, aglayalim, gülelim ...
Biz olalim, bir olalim mi Kal lütfen ...