Sefik, kadinin ensesindeki saclari yukari topladi, fermuari cekti. Ancak saclarini koyvermeden dudaklarini ensesine koydu ve gezdirdi. Zeliha o anda ilkin gözlerini yumdu, sanki bütün hücreleri alevlenmisti. Bir cesaretle döndü Sefike sarildi.
Tam nefessiz kalmak üzereyken birakti, kaba kaba soluyordu, gözlerini acti ve basini kisa bir süre Sefikin boynuna yaslayip sakinlesti.
