Fransada Nazi isgaline karsi direnisin, komünist hareketin ve toplumcu gercekci edebiyatin önemli isimlerinde Jean Laffitte, Rezistansin tam ortasindan yazdigi bu ani-romanda Parisin sokaklarindan Gestaponun zindanlarina ve toplama kamplarina götürüyor okurlari.
Neticede, büyük acilar ve hüzün bir yanda, direnc ve umut diger yanda... insani mücadeleye cagiran, nefes kesici bir anlati cikiyor ortaya.
Okuru yakin tarihin karanlik sokaklarinda dolastiran, dehset dolu zindanlara atilan insanlarin hikayelerini hatirlatan, tas ocaklarinda ölesiye calistirilmanin ve ac birakilmanin gercekligini bütün ciplakligiyla anlatan bu sarsici romanda, insan olmanin onurunu koruyarak ve mücadeleyi son nefesine kadar sürdürerek karanliklari aydinliga cevirmenin ve zindanlari yikmanin olanaklarini da görüyoruz.
Esi Madeleinei ve bircok yoldasini Nazi toplama kamplarinda kaybeden Jean Laffitte, her kosul altinda calismasini ve direncini sürdüren emekcilerin, genclerin, yeraltinda mücadele veren militanlarin, yurtseverlerin, komünistlerin, neferlerin ve önderlerin hikayelerini anlatiyor.
Bizim hikayelerimizden biri daha, gözden gecirilmis haliyle okurlarla yeniden bulusuyor
Cesaret korkmamak degil, önce korkuyu yenmektir. Yalnizca budalalar korkmadigini söyler. Onlara da ihtiyacimiz yok. Sonucu bilerek savasmayi kabul eden insanlar gerek bize. Onlar da bizde var. Böylelikle güven icinde ilerleyebiliriz, zafer bu yolun sonundadir...