Ehrman Isaya Ragmen Hiristiyanlik adli bu calismasinda tarihsel elestirel yöntemin Hiristiyan kutsal metinlerine Yeni Ahite uygulanmasi sonucunda ciddi celiski ve tezatlarin söz konusu olduguna dikkat ceker. Dahasi, Ehrmana göre sadece Yeni Ahit kitaplari arasinda degil, her bir kitabin kendi icinde de ciddi celiski ve tezatlar vardir. Bu gercege karsin Ehrmana göre Kitab-i Mukaddes arastirmacilari ne yazik ki hem tarihsel hem de teolojik konularda birbirleriyle oldukca farkli fikirlere sahip olabilmektedir. Ehrman,arastirmacilarin ve din adamlariningörevlilerinin farkinda oldugu söz konusu celiski ve tezatlar konusunda
kilise cemaatlerinin bilgi sahibi olmamasinin ciddi bir noksanlik oldugunu belirtir. Yani Ehrmana göre kürsüdekiler Hiristiyan kutsal metinlerin nasil olustugunu, ne tür celiski ve tezatla barindirdiklarini dolayisiyla da nasil bir Hiristiyanligi insanlara sunduklarini üc asagi bes yukari bilmelerine ragmen, kilise siralarinda oturanlarin yani Hiristiyan cemaatininhalkin tüm bunlardan habersiz oldugu ve bunun da acik
bir haksizlik oldugunun altini cizmektedir. Iste bu noktadan hareketle kendisinin arastirmalarinda elde ettigi sonuclari tam bir dürüstlük ve cesaretle genis kitlelere duyurmayi ilke edindigini vurgulu bir sekilde ifade eder.