De studie van beleefdheid in verschillende literaire werken, vooral romans, is van belang voor alle lezers omdat het taalgebruik van de romanschrijver en van alle schrijvers gewoonlijk op een aantrekkelijke manier wordt gepresenteerd om de beoogde lezer niet te beledigen. Het beleefdheidsprincipe wordt dus niet alleen uitgebuit door de verschillende personages in een roman, maar ook door de romanschrijver zelf, door het gebruik van verzorgd taalgebruik en aantrekkelijke technieken. Aangezien het doel van beleefdheidsstrategieën is om deelnemers tijdens het communicatieproces in de juiste taal te laten communiceren op basis van de context, wordt de beleefdheidstheorie een van de belangrijkste gebieden van de linguïstische theorie die verband houdt met relationele communicatie. Beleefdheid is een vorm van sociale interactie die geconditioneerd wordt door de sociaal-culturele normen van een bepaalde samenleving en die tot uitdrukking kan komen in communicatieve handelingen. In deze studie zal Geoffrey Leechs beleefdheidstheorie worden toegepast op vier romans van de Amerikaanse romanschrijver Khaled Husseni en de Nigeriaanse romanschrijver Chimamanda Ngozi, waarbij de waarde van het handhaven van het beleefdheidsprincipe tussen deelnemers in de interactie met elkaar zal worden geïllustreerd.