Rewolucja kulturalna z maja 1968 roku wp¿yn¿¿a na cäe pokolenie spo¿ecze¿stwa francuskiego i jego potomków. Dotkn¿¿a nie tylko studentów i protestuj¿cych, ale tak¿e zwyk¿ych obywateli, którzy uczestniczyli w latach sze¿¿dziesi¿tych lub je prze¿yli. Ludzie ci reprezentuj¿ dzi¿ pokolenie, które radykalnie zerwäo z tradycjami i warto¿ciami, które niegdy¿ nimi kierowäy. Celem tej ksi¿¿ki jest pokazanie, w jaki sposób "révolution culturelle" roku 1968 mo¿e by¿ rozumiana zarówno jako katalizator, jak i symbol duchowego upadku w kraju, który niegdy¿ by¿ znany jako Najstarsza Córka Ko¿cio¿a. W odniesieniu do tych wydarze¿ nale¿y odpowiedzie¿ na jedno zasadnicze pytanie: czy rzeczywi¿cie stanowi¿y one rewolucj¿, czy te¿ bardziej uczciwie mo¿na je okre¿li¿ mianem buntu niezadowolonych? W tym celu niniejsza ksi¿¿ka analizuje, w jaki sposób maj 1968 roku charakteryzowä si¿ postaw¿ oporu wobec w¿adzy, badaj¿c, w jaki sposób nap¿dzäo go pokolenie natchnione nadziej¿ na now¿, lepsz¿ przysz¿o¿¿, która w rzeczywisto¿ci nigdy nie nadesz¿a. Wreszcie, analizuj¿c sporn¿ spu¿cizn¿ duchow¿ Maja 1968, zastanowimy si¿, czy duchowe potrzeby tego pokolenia zostäy rzeczywi¿cie zaspokojone.