Acilarimi doya doya yasamaktan yanayim. Ne bir ilacla uyusmak, ne de baskalarinin tesellisine siginmak isterim. Acinin her hücreme islemesine, kendini kabul ettirmesine izin veriyorum ve bir yerlere de kacip gitmiyorum. Cünkü aci icimizdedir, mekanda degil.

Basa cikamayacagim kötü zamanlari ölümcül hastaliklara benzetirim. Onlarin varligini kabul etmemek, yadsimak care degildir. Onlarla uzlasmaya varirim ama teslim olmam. Enerjimi isyanla harcayacagima, kabullendigim bu davetsiz misafirlerin beni yok etmeden, ezmeden benimle yasamasina
izin verir ve gelecege odaklanirim.

Keskeleri tecrübe zenginligine, endiseleri programli olmaya yönlendirdigimizde, bu iki negatif duyguyu da pozitife
cevirmis oluruz.

Sanal ortamda tanimadiklarimiza harcadigimiz zamani degerlendirebilecegimiz, gercek hayatimizda gercek insanlar, olaylar var. Zamanimizi caldirmayalim.
Ay Tasi Tanricalari, yazarin, yasam deneyimlerini kaleme aldigi kadinsal olaylari icerse de her cinse ve her kesime hitap edebilecek yol gösterici bir kitap.