Osmanlinin son ulemalarindan ehl-i sünnetin savunucusu Ahmed Davudoglu Hocanin yetistigi ortami, bulgar zindanlarinda cektigi iskenceleri, anavatanina hicreti ve oradaki yasadigi sikintilari ibretle okuyacaksiniz.

1949 yilinin son günü Edirne muhacirhanesinde idik. Türk hududuna gecinceye kadar, komünist zulmünden kurtulduguma inanamamis, hatta hududa yaklastikca tevkif emri gelecekmis gibi garip bir halet-i ruhiye icinde heyecanim arttikca artmisti. Hududu gectikten sonra genis bir nefes aldim. Ve yanimdaki bir yol arkadasima Sükür kurtulduk, komünistler artik bulsunlar da tevkif etsinler dedim. Tren Yunan topragindan gecerken bile heyecanim tamamiyla yatismis degildi. Fakat Selimiyenin semaya yükselen minarelerini görünce heyecanim aniden müjde-i sürura inkilap etti. Bu ilah sütunlar sanki bizi, istikbal icin sahlanmis, uzaktan bizi kemal-i ihtisamla selamliyordu. Müjde kurtuldunuz diyordu. O zaman icimin bosaldigini ve bütün elem ve kederlerimin Mart kari gibi eriyerek damladigini hissettim. Muhacirhaneye inince nezrettigim secde-i sükrani eda icin ilk firsatta Selimiye Camiine kostum...