Kagit Olmus bir agacin anilarini yaziyorum
Tahtadan bir kalemle kendi bedenime
Aklimda irmaklari köpürten mayis sabahlari
Üzerime konan kuslarin sesleri gelmekte uzaktan
Insan yazilanla yazan arasinda bir yerde
Kül olmus düslerin yapraklarini cevirirken
Iki omzunda iki melek yazmakta her seyi
Günleri bir kirmen gibi egirirken
her insan bir kitap gibi yazilmis eger okursan
Düslerin ormaninda hüznün yapraklari
Zaman doru atlarin sirtinda öylece kosarken
Gözyasi degirmenin dönüyor carklari
