Yarim kalan sevinclerim vardi benim. Yarim kalan mutluluklarim. Daha tohum halindeyken, filiz bile verememisken solmus umutlarim vardi. Hep bir yanim eksikti. Hic tamamlanmamistim simdiye kadar. Hep yarim kalmistim. Ilk defa dün aksam kendimi tamamlanmis hissetmistim, oysaki bu bir yanilsamaydi. Yanki gitmisti. O piril piril parlayan günes sanki önünde koyu bir bulut varmis gibi tüm güzelligini ve isigini kaybetmisti.

Henüz bes yasindayken kaybettigi anne ve babasinin ardindan büyük bir yalnizliga gömülen Ada, icinde biriktirdigi binlerce kelimeyi defterlere yazarak ve tek bir kisiye karsi duydugu imkansiz askini anlatarak gecirdi cocukluk yillarini. Ta ki bir gün o imkansiz askina kavusuncaya kadar. Ancak gözlerini actiginda, yillar sonra kavustugu cocukluk askini kaybedecegini bilemezdi.

Aradan gecen yillar kimsesiz Adanin küllerinden yeniden dogmasini saglayip onu güclü bir kadin mi yapacakti yoksa cocuklugundan beri icinde debelendigi yikintilarin altinda mi kalacakti

Günün birinde her giden geri gelirdi ve o gün geldiginde Adayi önemli bir karar bekliyordu.