Gelenek bir kaynaktir ki Köroglular, Emrahlar, Ruhsatler eselemis cikarmistir topraktan o saf suyu. O suyun cagladigi cografyada yetisen asiklar ve ozanlar da suyun arkini koruyan, dagilip kaybolmasini önlemek icin bent olanlardir. sik Veysel de nice bir asiktir ki, dogdugu cografyanin arkini irmak eylemistir.
Asik Veysel, icinde yasadigimiz cagda, askla söyledigi siirlerle siir dilimizi adeta yenilemistir. Bu yenilenme, usta cirak iliskisiyle yetisen, gelenege bagli asigin cehdine isaret eder. Dolayisiyla onun söyledigi her bir siir, hem Köroglundan, Emrahtan, Ruhsatden esintiler getirir hem de kendine has bir üslup ortaya koyar. Veyselin heybesinde gam ile kam; nacarlik ile ümit; hasret ile vuslat kardes olur.
