Kübizmin atesledigi ve modern sanat ve tasarim akimlarinin gelistirdigi geometrik soyutlama anlayisi icinde en radikal degisimlerden birisi de grafik tasarim ve tipografi alaninda yasandi. Italya, Rusya, Almanya ve Hollandada ortaya cikan, sanatsal ve politik görüsleri birbirleriyle celisen, hatta karsit yapida olan Fütürizm, Dadacilik, De Stijl, Bauhaus, Süprematizm ve Konstrüktivizm gibi akim ve okullar ile bagimsiz sanatci ve tasarimcilar, gerek kuram, gerekse uygulama alaninda hayata gecirdikleri calismalarla tipografik tasarimin hem yaratici ve deneysel yönde, hem de anlam ve iletisime dayali olarak bicimlenmesine en önemli katkiyi yapmistir. Yeni Tipografi düsüncesi bu farkli yaklasimlarin bir araya getirdigi zengin deneyimler icinde ortaya cikti.
Tipografi alaninda gecerliliklerini günümüzde de sürdüren ilke ve uygulamalari kavrayabilmek ve tipografiyi yaratici ve iletisime yönelik bir alan olarak kullanabilmek icin, modernist öncülerin 20. yüzyil baslarindaki edebi ve sanatsal deneylerinin arkasinda yatan felsefi düsünceleri iyi ögrenmek gerekir. Modern tipografinin önemli yapitlarinin renkli ve siyah-beyaz örnekleriyle desteklenen bu calismada, yayinladiklari kitap, dergi, manifesto ve makalelerle Yeni Tipografi düsüncesini kuramlastinp görsellestiren öncü sanatcilar kendi söz ve yazilariyla ele alinip incelenmektedir.
