Ben Minyeli Abdullahi yazarken aslinda dertlerimizi yazdim. Inancli insanlarin dünyasini ve yasadiklarini... O dönemde o günün sartlarina bagli sikintilar vardi. Insanlar Islami kitap okuduklari icin kolluk kuvvetleri tarafindan karakola götürülüp nezarete atiliyorlardi mesela. Müslümanlarin icinde bulundugu hali bir sekilde anlatmaliydim
1960li yillarda üc büyük fikir hareketi vardi. Türkcüler, dindarlar ve dine karsi olanlar. Herkes kitap yoluyla davasini anlatiyordu. Dindarlarin kitaplari ise sadece ilmihallerden olusuyordu. Durmadan ilmihal basiliyordu. Insanlara, Islami hakikatiyle anlatmak gerekiyordu. Usl yanlisti. Sokaktaki adama hitap etmemiz gerekiyordu, bunun bir yolunu bulmaliydik.
Bu ihtiyacla ben dedim roman yazacagim. En iyi yolun roman olduguna karar verdim. Cünkü Avrupayi ayaga kaldiran romanlardi. Ideolojiler ancak edebiyatla anlatilabilirdi, bu kesindi.
Felsefe Natürizmdi. Yani Allah kelimesinin yerine tabiat kelimesi konmustu. Halk yaniyordu. Ebeveyn Allah diyor, ögretmen tabiat diyor; cocuk anarsist oluyordu. Halk yaniyordu. Ekonomi kapitalistti. Bankalar ekonomiyi yönetiyordu. Halk faize düsmandi, yine yaniyordu. Minyeli Abdullah bu yangini söndürmeye cikti.

Hekimoglu Ismail