Murad Han sismanca, kemik yapisi fil gibi saglam ve ayni zamanda atesn bir ruha sahipti. Kosmakta olan bir attan digerine atliyor, attigi cirit yaydan bosanan ok gibi gidiyordu. Oklari ise tüfek mermisinden daha uzaga düsüyor, okuyla demir levhalari deldigi söyleniyordu.
Hind Sahi Hurrem ona fil kulagindan ve gergedan postuyla kapli bir kalkan göndermisti. Elcisi Sultanim, buna tüfek ve kilic kar etmez dediginde mizragini vurup temrenini arkadan cikarmisti. Mert Padisah o kalkanin icine bes yüz altin koyup elciye verdi. O da onu Hind Padisahinin saray kapisina asmak üzere geldigi yere götürdü.
Irana Sultan Süleymanin sinirini kabul ettirmis ve devleti hep zirvede görmek istemisti. Akincilari ise Bavyeraya kadar girip buranin taht sehri Ratisbonu ateslere yakmislardi. O, Süleyman Handan sonra ordusunun basinda sefere cikarak parlak zaferle dönen ilk Padisahti.
Onun ölümü de hayati gibi muhtesemdi binip gazaya gittigi meshur atlari tersine eyerlenip tabutunun önünde yürütüldü. Yani o sadece tütün yasagiyla anilacak kadar siradan bir cihangir degildi...
