Biz Müslümanlar tarihinin su aninda bir magarada üc yüz yil uyuduktan sonra uyanan Ashab-i Kehfe benzemekteyiz. Uykudan uyanip sehre inince yasadigimiz sok ile etrafimizda saskin saskin bakinip, Ne oldu bu dünyaya böyle, hicbir sey biraktigimiz gibi degil demekteyiz. Cünkü zaman akip gitmis, hayat degismis, insanlar baskalasmis; ne anamiz, ne babamiz, ne akrabalarimiz kalmis, yasadigimiz sokaklar, gezip dolastigmiz caddeler, konustugumuz dil bambaska olmustur.