Islam felsefesinde estetik düsüncenin; ontolojik, kozmolojik, psikolojik ve epistemolojik bir cercevede ele alinmasi metodolojik bir zorunluluktur. Bu baglamda Güzelin Pesindenin nirengi noktasi, Farab, Ibn Sna ve Ibn Rüsdde güzel kavraminin metafizik ve ontolojik izdüsümlerinin Tanri ve Tanrinin güzelligine referansla tartisilmasidir. Konunun kavramsal arka planini yapilandirmak icin kurucu Grek filozoflarinda güzel ve iyi ideleri, mimesis ve tragedya kuramlari ve Grek estetiginin Islam dünyasina intikali irdelenmistir. Bu baglamda Islam filozoflarinin estetik düsünceleri, hem gecmis yüzyillardan tevarüs edilen estetik düsünceler hem de yasadiklari cagin felsef, kültürel ve düsünsel yapisi ile karsilastirmali olarak ele alinmistir. Konunun merkezinde yer alan güzelin mutlak güzel ile iliskisi teolojik temelde tartisilmis, alem ve güzel irtibatina dair kozmolojik bir cerceve kullanilmistir. Ayrica, insanin idrak ve mütehayyile gücü dikkate alinarak sanat felsefesine psikolojik acidan yaklasilmis, özelde siir sanatinin mantiksal kavranisi baglaminda poetikaya müstakil bir bölüm ayrilmistir.

Hasili, alaninda yazilmis ilk kitaplardan biri olma özelligini tasiyan bu calisma; üc büyük Islam filozofunun estetik düsüncelerini estetik, güzellik felsefesi, sanat felsefesi, sanat elestirisi, sanat tarihi ve sanat bilimi ile iliskilendirilebilecek tüm konu ve kavramlar hakkinda derinlemesine inceleme yapmaya imkan verecek kuramsal bir cerceveye oturtmak amaci gütmektedir.