Aci duyan insanlarin dünyasi, farkli ve kesfedilmeye muhtac bir dünyadir. Aci cekenler bu dünyanin icinde yapayalnizdirlar ve bu yalnizlik onlari, sosyal ve kültürel iliskilerinden koparir, ruhlarinda duyduklari aciyla, yalnizlik daha katmerli bir hale gelir.
Acisini tek basina ve paylasmadan yasayan, bu aciyi baskalarina karsi ifade edebilme özgürlügüne sahip olmayan insan, yavas yavas ölüm düsüncesine yaklasir. Dünyasi, baska insanlarla paylastigi gercekligin dünyasi degildir artik ve gercekte bu dünya zamanla sadece kusatici bir metafizik evrene dönüsür. Bir cikis yolu bulmak bu evrenden, hep zordur ve hep zor olmustur. Cünkü bu metafizik evren, insana dayanilmaz bir ölüm istegi dayatir. Bu ölüm istegi, aciyi ceken insanda, tarihi zor dönüsümler yaratir; aci ceken insan, en yakin akrabalariyla, sevdigi insanlarla iliskilerinde, günbegün artarak daha belirgin hale gelen bir kopusu yasar durmadan.
