Zor zamanlardan gecmistik hep beraber. Anneler, babalar, kardesler, esler ve cocuklar disarida, bizler iceride, zor zamanlardan gecmistik. Ölümden kalima bir hayatti söz konusu olan. Üc yil boyunca, askeri hastanenin morguna, cezaevinden ölü insan bedenleri tasinip durmustu.Gercekler ve rivayetler birbirine karisiyordu cogu kez. Bu dönemlerde görüse cikmadigimiz zamanlarda, disaridakilerin aklina ölümden baska bir sey gelmiyordu.


Ölüm cok kolay gerceklesiyordu cünkü ve bizden biri hakkinda haber alinamayinca, bu kisinin ölmüs olabilecegine dair bir rivayet, bir söylenti cezaevinin kapisinda beklesen kalabaliklarin arasinda hizla yayilabiliyordu.
Direnis zamanlarinda, disaridakiler cezaevinin kapisinda merak ve endise icinde bir haber alabilmek icin saatlerce, günlerce bekliyorlardi.
Askeri hastanenin morgu ve cezaevi arasinda yasanan korkunc bir bekleyisti bu.

Sabah sizlerle uyanmayi ve sizlerle beraber kahvalti sofrasina oturmayi özlemisim. Bir geceyi sabaha kadar okuyarak gecirmeyi ve sabah saatlerinde namaza kalkan annemi böylece hayrete düsürmeyi özlemisim. Güne yeni basladiginiz sabahin ilk saatlerinde gidip aksama kadar uyumayi özlemisim. Sarhos olmayi, sonra da bu sarhosluk icinde seni kahkahalardan kirip gecirmeyi özlemisim. Zil zurna sarhos birini saatlerce dinlemeye kendimi mahkm etmeyi özlemisim...
Hasretini cektigim ve özledigim daha cok sey var tabii. Bir deniz kiyisinda sabahlari kus sesleriyle uyanmayi özledim. Diyarbakirin sokaklarinda turladiktan sonra tatli bir yorgunluk icinde oturacagim bir kadayifcida peynirli kadayif yemeyi özledim. Dilan Sinemasinin yazliginda film seyretmeyi, Sinoda raki icmeyi, Dörtyolda Dosodan gazete almayi, alirken onunla hayran oldugu Bülent Eceviti konusmayi özledim... yeni yilda depresen bu heyecanlarla doluyum simdi. Bedenim burada, kalbim disarida... Burada kendimi misafir gibi görüyorum artik. Bundan sonrasi ya baska bir cezaevi olacak ya da özgür kalacagim.