Annem gelip beni yuvadan aldiginda, benim Tanrilarim, krallarim, akreplerim vardi. Annemin sakalli misafirleri, Afiyet Olsun sekerleri. Bir de, püsküllerin kanepelerden duvarlara kadar yayildigi, meleklerin yuva yaptigi bir oda. Bu odaya hic sokmadi beni. Ben de ona akreplerimi hic anlatmadim. Calistigi gazinolarda adina daglar kizi Reyhan derlermis. Önceleri cok seyi gizli tutmaya calisti. Sonra utanmamayi ögrendik. O kadar cok sey ögrendim ki, artik bir sey ögrenmek istemedim. Sustum sonuna kadar. Susmalarim bir yerlere sigmadi, mizrakli bir seyler olup pesime düstüler.
